پدیدۀ انجماد و جایگاه فاعل در زبان فارسی

       چکیده        پژوهش حاضر پس از معرّفی پدیدۀ انجماد و بیان دیدگاه بوئکس (2003؛ 2008)، به بررسی داده های زبان فارسی بر مبنای رویکرد وی و در چارچوب نظریۀ کمینه‌گرا می‌پردازد و نشان می‌دهد که این داده‌ها رفتاری موافق با تحلیل بوئکس از خود بروز می‌دهند. در زبان فارسی خروج از درون گروه‌های حرف تعریف فاعلی که جهت بازبینی مشخّصۀ اصل فرافکنی گسترده جابه‌جا شده و یک حوزۀ بازبینی تشکیل داده‌اند، امکان‌پذیر نیست. علاوه بر این، مروری بر پژوهش‌های پیشین در زمینۀ خروج از درون گروه حرف تعریف در زبان فارسی انجام می‌گیرد و نشان داده می‌شود که برخی داده‌های زبان فارسی برای تحلیل بیان شده در این پژوهش‌ها مشکل‌آفرین خواهند بود. در ادامه به طرح دو رویکرد موجود در زبان فارسی دربارۀ جایگاه بی‌نشان فاعل پرداخته، نشان داده می‌شود که جایگاه فاعل در زبان فارسی موافق با رویکرد انوشه (1389) در سطح بیان، جایگاه مشخّص‌گر گروه زمان است و نه مشخّص‌گر گروه فعلی کوچک.